25 jan Geef jezelf de bevestiging die je nodig hebt

Deel 3 van drieluik. Check deel 2 Zeg me dat ik het goed doe Of deel 1: Wanneer doe ik het goed?

Ergens nieuw beginnen vind ik altijd rete spannend. Want je weet nog niet wie wie is, waar je moet zijn, wat de cultuur is, en dus weet je de kaders waarin je beweegt nog niet. Deze onduidelijkheid vind ik altijd heel lastig. Dat aftasten en zoeken. Dat het allemaal nog nieuw en niet vertrouwd is. Ik weet dat het wel goed komt, maar spannend vind ik het wel.

Ik wil het graag goed doen

Ik weet dat dit komt uit de behoefte om het goed te doen. En dan vooral het goed doen in de ogen van een ander. Ik vind het dan ook fijn als iemand zegt: zo doe je het goed. Ik vind te horen krijgen dat ik niet goed doe echt niet leuk. Ik doe zo mijn best. Maar soms zijn er situaties waarin het niet zo zwart-wit is. Waar goed-fout niet zo helder zijn. Werken met mensen is vaak niet zo duidelijk goed-fout. Het is zoeken, proberen, blijven toetsen en corrigeren. Het houdt je scherp, dat wel.

Zoeken naar bevestiging

Lange tijd was ik erg op zoek naar de bevestiging. Ik wilde heel graag horen dat ik het goed deed. Ik wilde dat mensen om mij heen trots waren. Ik wilde het heel graag goed DOEN. Ik uitte dit door voor anderen te zorgen, ze te beschermen. Klaar staan voor hen. Vaak ten koste van mijzelf. Maar je kunt het niet bij iedereen goed doen. Dat zette mij soms in spagaat. Als ik het bij de een goed deed, deed ik het in de ogen van een ander niet goed.

Heel menselijk

Het zoeken naar bevestiging is heel menselijk en hebben we allemaal nodig. We hebben het allemaal nodig om te horen dat we goed genoeg zijn, dat ouders trots op ons zijn, dan we het in hun ogen goed doen. Of in de ogen van een leraar. Of van vrienden.

In de psychologie heet dit: validatie.

Wat is validatie?

Heel kort gezegd: validatie is de bevestiging dat het goed is. Dat kloppend is. Dat het overeenkomt met de waarheid.

In de wetenschap betekent het ook: dat de test meet wat het moet meten. Dat het geldig is.

In de psychologie spreken we 2 vormen van validatie: externe en interne validatie.

Validiteit betekent dan: dat je bevestiging krijgt. Dat je het goede doet.

Wat is externe validatie?

Externe validatie of externe validiteit betekent dat iemand anders jou bevestiging geeft.

Dus bijvoorbeeld een complimentje krijgen, een schouderklopje, iemand die je bedankt voor iets wat je hebt gedaan, zegt dat je wat je zei  of deed, diegene heeft geholpen, en ook: tegen een kind zeggen: “goed zo!”.

Als je ouders trots op je zijn, voor het halen van je diploma, bijvoorbeeld.

Je bent dus heel erg bezig met anderen, met de buitenwereld. En je bent vaak heel goed in het negeren van je eigen behoeftes, wensen en eigen emoties. Die stond je weg, onderdruk, die lijken er niet toe te doen.

Motivatie & drijfveren

In de psychologie is validatie ook gekoppeld aan motivatie en drijfveren. Als je merkt dat je dingen doet voor een ander, dan wordt dit ook extrinsieke motivatie genoemd. Je hebt dan altijd druk van buitenaf nodig om iets te doen. Zoals salaris of complimenten.

Patroon

Externe validatie kan ook een patroon worden. Dat door iets uit het verleden die altijd op zoek bent naar bevestiging en erkenning van anderen. En dat dat het doel is en niet het bijproduct van iets doen of bereiken. Je wilt anderen trots maken, dat is het enige wat er toe doet.

Dat je dit blijft doen, ook als het niet (meer) helpend is. Maar omdat dit is zoals je het altijd doet.

Het is interessant om dat te gaan onderzoeken.

Zelfonderzoek

Stel jezelf de volgende vragen:

• Aan wiens verwachting wil jij voldoen?
• Wie wil je trots maken?
• Van wie wil je bevestiging?
• Voor wie doe je dit allemaal?

En kijk wat er naar boven komt.

Ik hoorde het niet meer

Ik merkte ik dat ik, doordat ik zo bezig was met anderen en alles buiten mijzelf, het contact met mijn eigen innerlijke stem verloor. Wat wil ik? Wat maakt mij gelukkig? En wat past bij mij? Ik was erg goed geworden in het negeren van mijn eigen behoeftes. Niet kijken naar wat ik nodig had, maar eerst de ander helpen. Bekenden en onbekenden. Dat ik dan ongemakkelijk was, te laat kwam of iets tekort kwam, deed er niet toe.

Een voorbeeld

Ik was op het strand. En 2 vrienden wilden gaan zwemmen en niet. Dus ik bood aan om op hun spullen te letten, terwijl ze aan het zwemmen waren. Maar daardoor kon ik niet doen wat ik wilde. Ik was niet vrij om te gaan en staan wat ik wilde doen, want ik had beloofd om op hun spullen te letten. Daar baalde ik achteraf wel van. Gelukkig waren ze maar even weg en gaf ik toen snel aan dat ik wilde gaan wandelen, alleen.

Meer voor mezelf zorgen

Om weer in contact te komen met mijn innerlijke stem moest ik eerst meer voor mezelf zorgen. Door een business training in Mexico werd ik er door mijn toenmalige businesscoach Steven Zwerink op gewezen dat ik teveel voor anderen zorgde, ten koste van mijzelf.

Ik kreeg de opdracht om een paar dagen alleen voor mezelf te zorgen. Mijn eigen eten opscheppen (en niet voor iedereen), beginnen met eten (zonder op de anderen te wachten), mijn afwas bij de andere afwas zetten (en niet alles voor iedereen afwassen). Dit voelde mij zo ongemakkelijk, zo egoïstisch.

Maar toen merkte ik hoe vaak ik de neiging had om voor anderen te zorgen. Ik moest mezelf figuurlijk heel vaak op de vingers tikken, op mijn tong bijten om geen hulp aan te bieden  en op mijn hand zitten, om maar niet omhoog te springen en te gaan helpen. Als iemand om hulp vroeg, mocht ik wel helpen, maar alleen als ik daar tijd, energie, ruimte in, zin voor had. Ik moest echt leren een tikkeltje egoïstisch te zijn, zodat ik beter voor mezelf kon zorgen.

In contact met mijn innerlijke stem

Zo kon ik weer met mijzelf bezig zijn. Bezig zijn met het gemak en ongemak van een ander, zorgt er voor dat je niet toekomt aan je eigen ongemak. Als je geen tijd maakt om naar je eigen innerlijke stem te luisteren en de stilte op zoekt, dan hoor je alleen de ruis van anderen.

Mijn eigen weg hervinden

Het was daar ook op het strand dat ik ging voelen dat mijn huwelijk echt niet bij mij paste en dat ik moest gaan scheiden. Zo moeilijk. Maar voor mij de juiste beslissing.

Ik voelde ook dat ik te lang mijn eigen wensen, dromen, behoeftes, kernwaarden had genegeerd. Ik was zo bezig met goed gevonden te worden door anderen. Mijzelf aanpassen om te voelen dat ik geliefd werd. Mij bewijzen om te horen dat ik het goed deed. Doen wat er van mij verwacht werd. Constant bezig met van alles buiten mijzelf. Wanneer doe ik het goed? Maar daardoor verloor ik mezelf bijna.

Mezelf bevestiging geven

Ik wilde vanuit mijzelf weten, voelen & bepalen wat goed was, zonder de bevestiging van een ander nodig te hebben. Kon ik mijzelf die bevestiging geven? Of ieder geval, kon ik dingen doen zonder de bevestiging van de ander. Want die doet er niet toe. Kon ik die behoefte loslaten? Kon ik weer gaan vertrouwen op mijn eigen gevoel?

Het begin van het patroon

Ik zag het patroon door terug te gaan in de tijd: dit is ontstaan in mijn jeugd.

Niet altijd de liefde en bevestiging gekregen die ik nodig had, niet het gevoel dat ik mezelf mocht zijn en de leegte van toen vulde ik nu op door te zoeken naar bevestiging bij anderen. Maar de leegte vulde nooit en het was een onmogelijk ratrace die nooit stopte.

Het patroon doorbreken

Ik wilde rust. Innerlijke rust. En ik realiseerde me dat ik dat gemis en pijn moest helen, om verder te kunnen. Zien dat ik goed genoeg ben.

Er zijn vele dingen die mij hebben geholpen. Therapie, alleen reizen, schrijven, lezen over persoonlijke ontwikkeling, stilte opzoeken, wandelen.

Maar het proberen los te laten wat anderen van mij vonden was voor mij een hele belangrijke stap.

Wat daarin o.a. voor mij heeft geholpen is het maken van een fuck-it-list. In een volgende blog zal ik je daar alles over vertellen.

Zit je ook vast in het patroon van bevestiging zoeken bij anderen, die vervolgens nooit komt, maar weet je niet goed hoe die bevestiging aan jezelf kunt geven? Plan dan eens een gratis kennismakingsgesprek met mij of kom naar de coachingsretraite.