12 nov Feel the fear and do it anyway

In 2017 zat ik in Isla Holbox, Mexico voor een business training. Ik wilde leren hoe ik een online training kon opzetten, zodat ik meer kon gaan reizen.

In die training van Wonderlijk Werken ging ik kijken naar mijn waarden en wensen in mijn business én in mijn leven. Ook werd ik uitgedaagd om een long ass bucketlist te schrijven. Pff. Haha. Ik vind het heerlijk om te dromen en vooral ook grootse, uitdagen, prikkelende dromen op te schrijven. Maar ik wilde niet persé een checklist hebben met dingen die iedereen gedaan moest hebben in zijn leven. Ik wilde een persoonlijke lijst, waar ik warm voor liep.

Op mijn lijst stond onder andere (waarvan ik sommigen al heb gedaan):

• Diverse reisbestemmingen
• Wonen in Parijs
• Leven in een busje ✔️
• Een neuspiercing ✔️
• Een tattoo (is geboekt)

Maar ook: paragliden.

Het leek mij fantastisch om van een berg af te rennen en dat dan de wind je oppakt, waardoor je, als is het maar even, kunt vliegen als een vogel, terwijl je kijkt naar de natuur onder je en de wolken boven. Je hebt een weidse blik van je omgeving, waarover je zweeft, met fantastische vergezichten. Leek me echt super gaaf! Ik zag voor me dat ik dit in Frankrijk ooit ging doen.

En tijdens deze zomervakantie keken we uit op de berg waar men vanaf sprongen voor, jawel: het paragliden, over het prachtige meer van Annecy. Ik kon er niet meer omheen: dit was mijn kans.

En ik besloot er voor te gaan. De weersvoorspellingen werden iets minder, dus ik had nog 1 dag om de sprong te wagen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik maakte de afspraak en de volgende dag zag ik in een busje met 6 Fransen en ik. De chauffeuse van het busje crosste zonder angst de smalle bergwegentjes naar boven. Terwijl we hoger kwamen,  werden de uitzichten steeds mooier. Onderweg kreeg ik de instructie. Het laatste stukje van de berg was alleen toegankelijk voor mensen met een toegangspas. Eenmaal boven was het druk met mensen. Begrijpelijk, want het uitzicht was er erg mooi.

Na een klein stukje omhoog klimmen kwamen we op een steil stukje helling met kunstgras. Aan het einde van het kunstgras kon je niet naar beneden kijken. Ze vertelden me dat het daar steil naar beneden ging en dat je daar niet terecht wilde komen… Yikes.

Mijn instructeur legde het scherm klaar. Ik kreeg van alles aangeklikt en een selfie stick met camera in mijn handen gedrukt. En de vraag of ik klaar was om te gaan rennen, heel hard rennen. En dat deed ik. Met alles wat ik in mij had rende ik. De gilder kwam omhoog, pakte wind en wij (de instructeur en ik) renden van de berg af tot onze voeten de grond niet meer raakte, maar we door de lucht vlogen. Wow!

Uitzicht over het meer van Annecy

Ik net geland

Ik genoot van het zweefgevoel en het mooie uitzicht. Ik mocht nog een stukje zelf sturen. Maar voor ik het wist was het tijd om te gaan landen. Het vloog voorbij en voor je wist stonden we weer aan de grond. Wat een adrenaline rush! Dit had nog wel langer mogen duren. Zo gaaf!

Vond ik het spannend? Ja, er zijn zelfs opnames van ik die aan het gillen is omdat de instructeur even acrobatische trucjes liet zien. Was ik bang dat het fout zou kunnen gaan? Jazeker. Maar toch wilde ik het doen. En toch deed ik het. Ik wil niet leven in ‘als, dan’, of zoals ze in Amerika zeggen: what if. Want het kan fout gaan en het kan goed gaan. Je hoeft geen roekeloze dingen te doen, maar laat angst je niet leiden om de dingen te doen die je wilt doen.

Wat staat er op jouw bucketlist? Wat vind je spannend en stel je uit? Of doe je het toch?